آیا فردای ۲۲ خرداد شرمسار گورهای بی نشانی که در قطعه های بهشت زهرا نظاره گر رفتارما هستند نخواهیم بود ؟آیا در فردای آن روز در قبال وجدان خود سربلند خواهیم بود که ما به وظیفه و مسولیت خویش در قبال حضور و تاثیر گذاری در این رخداد کوتاهی ننموده ایم؟این چند سطر را نگاشتم تا دردی را که در درونم همچون شعله ای به حرکت در میآید و زبانه هایش مرا از خواب غفلت بر می خیزاند با شما در میان بگذارم.یاد قبرهای بی نشان .مادران عزادار و عزیز از دست داده .نگاه منتظر ندا.جوانی سهراب و تن سوخته ترانه .شکنجه های وحشیانه دختران و پسران و جنایات هولناک کهریزک.ضرب و شتم های بیشمار زندانیان.اعدام های گسترده بی گناهان.تحقیر و توهین های گسترده در سطح شهر .جنایات رخ داده در کوی دانشگاه .و هزاران هزار رنج و سختی که هر یک را باید در کتابی نگاشت .اینها همه و همه چشم به راه ما هستند .در انتظار حضور ما .در انتظار تاثیر گذاریمان در روزی چون 22 خرداد .نمی خواهد به کسی پیرامون کارمان توضیح دهیم تنها وتنها نزد وجدانمان سر بلند باشیم که کوتاهی و قصوری از تک تک مان برای این روز بزرگ سر نزده باشد.پیش بسوی 22 خرداد با هر توانی که داریم.
No comments:
Post a Comment